"Hey, Engels prinsesje: hoe is ie nou?" Lees ik op mijn telefoon terwijl ik met mijn kop in de voorjaarszon in een open dubbeldeksebus door London rijd. Daar ben ik voor mijn werk. Tijdens de rit zuig ik alles op wat ik zie: de bruisende straten, de rode telephone...
Verdriet
Runnaway Train
Horror is echt! En Runnaway train laat dat zien: zonder het aan de verbeelding over te laten. "Goedemorgen, Goudemorgen" - Met een luchtige jolige vaart begroet radio DJ Marisa haar luisteraars en spreekt de naam uit van het liedje dat ze zojuist draaide voor net...
No Woman No Cry: de boodschap van Hoop en Veerkracht
Een rastaman stapt zingend, begeleid op zijn gitaar mijn kant uit. Toeval? Of bestaat dat niet en is dit weer één van de synchronische rariteiten die ik vaker meemaak? ‘No Woman No Cry’ van Bob Marley zingt hij, en kijkt me aan. Godver, dat komt binnen! Ziet hij dat...
Kut Maandag: de moeilijkste keuze onder ogen zien
De dag begint slecht, want ik wist waarvoor ik was opgestaan. Geen simpele kutmaandag. Ook geen ‘Manic Monday’ van The Bangles, dat is zo’n dag waarop je onder ladders doorloopt, uitwijkt voor vallende verfemmers en bijna over een zwarte kat struikelt: miauw. Nee, op...
DNA
Mijn vader was piraat. Reizend over zeeën jaagde hij dromen en schatten na, weg van verantwoordelijkheid. Mijn moeder was hippie. Dansend ontsnapte ze aan haar herinneringen en omarmde zo de liefde buiten zichzelf. Getraumatiseerde ouders geven vaak dezelfde...