Gevoelsleven

Als jonge vrouw worstelde ik met wisselende stemmingen: van intens blij naar diepbedroefd. Hierdoor ontstond het idee dat ik misschien een psychische aandoening had. Via de huisarts kwam ik terecht bij het maatschappelijk werk, sprak ik met verschillende psychologen en gebruikte ik een tijdlang antidepressiva.

Naast deze reguliere weg zocht ik ook buiten de GGZ naar manieren om mijn gevoelswereld te onderzoeken. Spiritualiteit werd mijn koers, want als kind was ik me al bewust van een niet-tastbare aanwezigheid, een ongeziene wereld – zowel in als buiten mezelf. Ik zag kleuren en beelden die ik niet kon plaatsen en had gedachten waarvan ik me afvroeg of ze wel van mij waren.

De zoektocht naar een diagnose heb ik losgelaten. Mijn diepe gevoelsleven benader ik nu vanuit energetisch bewustzijn, in samenhang met de logica dat pijnlijke levenservaringen – en de gevolgen daarvan – sterk van invloed zijn op hoe je je voelt, denkt en welke keuzes je maakt(e).

Drijfveren

Als kind was ik al gefascineerd door de realiteit van de wereld om me heen. Ik vond het complex: oorlog, armoede, discriminatie, en mensen die elkaar opzettelijk pijn doen. Ik had er nachtmerries over en vroeg me telkens weer af hoe ik kon helpen.

Zou ik een castingbureau oprichten? Want waar zag je op de Nederlandse televisie de diversiteit van mensen die ik in mijn eigen omgeving zag? Misschien de politiek in, om mee te beslissen over de koers van het sociale beleid? Of maatschappelijk werker, om mensen te ondersteunen. Psycholoog, om ze te begrijpen? Of fotograaf, zodat ik datgene in beeld kon brengen waarvoor ik de woorden niet vond.

Uiteindelijk koos ik de combinatie van  reizen en mensen, maar in het eerste jaar van mijn studie ben ik uitgevallen en ben ik gaan werken. In de jaren daarna bleek ik een gedreven kracht in de ondersteuning van directies en salesafdelingen. Naast mijn reguliere werkzaamheden was ik vaak de drijvende kracht achter veranderingen, met als doel processen en werkwijzen te vernieuwen. 

Van Burn-out naar zingeving

2009 was een keerpunt in mijn leven. Voor de tweede keer kwam ik thuis te zitten met een burn-out. Of was het een depressie? Door jarenlang mijn eigen verdriet en dat van anderen te voelen, zonder een manier te vinden om dit te uiten? Ik was moe, maar het vuurtje in mijn hart bleef branden.

Na een paar maanden stelde ik samen met de Arbo-arts een plan op om de draad weer op te pakken. Als overbrugging ging ik in de thuiszorg werken. Poetsen bij zieke mensen thuis, want voor de verzorging had ik de papieren niet. Ik smeerde broodjes, met een kop thee met koud water erbij, zodat niemand zijn lippen brandde, en deed voor hun de boodschappen. 

Na een aantal maanden kreeg ik meer energie. En verslond weer boeken, films en documentaires die me inspireerden. Ook begon ik met yoga, kocht een spiegelreflexcamera  en maakte vooral portretten van mensen. Mijn ideeën schreef ik op, nachtenlang. Het waren concepten voor fotoreportages en verhalen over vaak rauwe thema’s. De drive om te creëren was terug, en die wilde ik inzetten voor een sociaal-maatschappelijk doel.

Verbinding en Verandering

Onze maatschappij lijkt volledig gericht op succes, met de overtuiging dat alles maakbaar is. Toch begint het leven voor velen met een achterstand. Al op jonge leeftijd worden ze geconfronteerd met onveiligheid, armoede, disbalans, discriminatie, ziekte en uitsluiting, en moeten ze vechten voor hun plek in deze complexe samenleving

Mensen raken verwijderd van hun kern (innerlijk vuur). Wanneer de verbinding met het-zelf verloren gaat, ontstaan disbalans, stress en zelfs ziekte.

Periodes van stress en diep verdriet kleurde ook mijn leven. Tijdens herstel leerde ik naar binnen kijken en luisteren naar de subtiele signalen van mijn gevoel. Deze inzichten verrijken mijn leven.

Ik leef en werk vanuit mijn innerlijk vuur!
En moedig anderen aan ook hun unieke kwaliteiten in te zetten.