“Ga je met me mee? – Ik wil je iets laten zien.”
Die nacht sliep ik bij een vriendin, samen met een andere vriendin: een bezoek aan de paranormale beurs stond op de agenda. Blijkbaar was ik toen al geïnteresseerd in alles wat niet down to earth was. Tarot en Astrologie hadden vooral mijn aandacht: geen idee wat er nog meer was, dat zou ik daar ontdekken.
Om 9 uur werd ik wakker: dat wist ik omdat ik op de klok keek. Wat er daarna gebeurde ging rap: in een flits en uit het niets was daar ‘de stem’ van een vrouw. Alleen haar stem: vriendelijk en helder.
Als kind ervaarde ik intens de emoties van anderen, de sfeer in ruimtes en wisselende temperatuursensaties. Vooral kou vond ik vreselijk: mijn vingers en tenen kleurden blauw en grauw en warmden vervolgens niet meer op. Met mijn deels Caraïbische afkomst is het misschien niet vreemd dat ik meer van de zomer houd dan van de winter, maar het voelen van kou en warmte ervaarde ik ook bij mensen en in ruimtes.
Mijn dromen waren heftig: over verdrinken, worstelen met slangen, vluchten en vuur. En altijd was er de angst om iemand waarvan ik hield te verliezen – vooral mijn moeder – tot ver in mijn twintiger jaren heb ik die angst gehouden. En dan waren er de onverklaarbare ervaringen, soms midden op de dag. Plots leek de tijd stil te staan en ontvouwde zich in mijn vizier een verhaal, in een onbekende beleving, soms met personages die ik niet kende. Kun je je dat voorstellen?
Familieleden zeiden dat ik ‘te gevoelig’ was, maar ik ervaarde simpelweg de energie, stemming en gedachten van anderen, en had contact met een ongeziene wereld.
Terug naar de stem: wat bedoelde ze met mij iets laten zien? Hoe en waar was zij dan? Poeh, ik was nieuwsgierig en tegelijk bang. Om mijn angst te maskeren vroeg ik haar – de stem – of we wel op tijd thuis zouden zijn: mijn vriendin en ik zouden immers naar de paranormale beurs gaan. “Je bent er nog niet klaar voor, het is goed” antwoordde ze op een even rustige en vriendelijke toon. En daarna was het moment voorbij, de stem was weg. Ik wilde mijn vriendinnen roepen maar ze hoorden me niet. Ik riep nog een keer en nu kwam er verstaanbaar geluid uit mijn keel en mond, en hoorden zij mij ook. Op de klok was het 9:05 uur. Vijf minuten later.
Natalie
(Art Ilonka @Ilonka Modderkolk)
Kortsluiting in je hoofd, of ruimer bewustzijn?
Als kind had ik al ervaringen die wat afwijken van het tastbare alledaagse, en dan bedoel ik niet het rondje zwieren in de zweefmolen. Sommigen praten over contact met een ongeziene wereld: paranormaal! Mijn uitleg is (nu): (spontane) afstemming op energieën die er ook zijn, en bij mij vertaald dat zich in woorden, beelden en geluiden. Soms was het verwarrend en maakte het me angstig, maar het wekte vooral mijn nieuwsgierigheid. De meeste ervaringen brachten (en brengen) me verder op mijn pad in spiritualiteit, groei en liefde: voelen van alles wat gevoeld en gezien wil(de) worden. DE STEM is zo’n ervaring.
